Pokhara

Na een busreis van 8 uur door de bergen kom ik met regen aan in Pokhara. Ik dacht dat het regenseizoen nog niet begonnen was, maar het weer is niet te bepalen blijkt maar weer. Onderweg zelfs een hagelbui gehad! Desondanks is het gewoon 25 graden!
Ik wordt opgehaald door Ram, de eigenaar van het hotel. Het hotel voelt meteen goed. De kamer is prima om een tijdje in te verblijven en als ik de deur uitloop stap ik zo het terras op en de tuin in! Ook Pokhara zelf is in vergelijking met Kathmandu een heerlijke stad om te vertoeven. ! Ik verblijf in Lake Side, het toeristengebied van Pokhara! Ik ben zo bij alle restaurants en barretjes en de sfeer is erg gemoedelijk. Ik zeg wel 100x op een dag Namaste en dat is zeker niet overdreven! En natuurlijk een van de eerste dingen die ik zie is, Bar Amsterdam! Hoezo, is hier nou weer een bar Amsterdam?! Dat wisten de eigenaren zelf eigenlijk niet haha.
Vanaf het hotel is het 2 minuten lopen naar het meer, wat echt een prachtig uitzicht geeft met de bergen op de achtergrond. s ’avonds eet ik met de familie van het hotel mee, Dal Bhat. Ze eten in Nepal drie keer per dag warm en het liefst drie keer per dag Dal Bhat. Dal Bhat bestaat uit rijst met een linzensoepje eroverheen en een aardappel/groente curry ernaast. Elke avond kan ik mee eten als ik wil en zelfs mee helpen met koken! Nou dat heb ik natuurlijk meteen de eerste week gedaan, zodat als ik terug kom een echte Nepalese curry kan voorschotelen!

Een nieuwe stad, een nieuwe omgeving, dus nieuwe activiteiten ontdekken de eerste dagen. Dat heeft als gevolg: een yoga les tussen 20 zoemende mensen in trans en waar ik maar weer op het feit wordt gedrukt dat ik zo stijf ben als een hark in vergelijking met een vrouwtje van 60; een zumba les tussen alleen maar Nepalese vrouwen, waarmee ik Bollywood dansjes heb gemaakt; en een Tai Bo fitness privé les, omdat het zo vroeg was in de ochtend dat iedereen nog in bed lag.
Uiteindelijk ga ik voor de wekelijkse lessen Tai Bo ( wat kickboksen is op muziek), zodat ik over een paar maanden mezelf goed kan verdedigen hier in Nepal;)

Na een dag chillen en gegeten te hebben met een Australiër die ik had ontmoet tijdens de busreis, was de volgende dag al m’n eerste stage dag! Ze beginnen hier pas om 10 uur en werken dor tot 4 uur middags, waarvan een 45 minuten ook nog lunch. Prima tijden dus! Ze hebben wel maar 1 dag weekend, op zaterdag. Na een ontmoeting met m’n co-investigator gaan we m’n stageproject doorlopen en discussiëren. Na een paar uur heb ik al door dat je hier continue wordt beschonken met chai tea. De stageplek zelf stelt verder niet zoveel voor. Het gebouw is ook niet te vergelijken met een kantoor in Nederland haha, maar de mensen zijn super aardig en ze laten je heel vrij!

De volgende dag ga ik met de fiets na m’n stage. Nou ja fiets.. het heeft 2 wielen en het rijdt.
Na een Nederlands stel te hebben ontmoet die hier vorig jaar onderzoek hebben gedaan, neem ik een kijkje in het Green Pasture Hospital dat gerelateerd is aan Bikash, de organisatie waar ik stage loop. Dit is een ziekenhuis waar ze alleen maar leprapatiënten behandelen. Binnengekomen, wordt je meteen geconfronteerd met mensen die in rolstoelen zitten en geen benen meer hebben en een kind die met een nep been via een balk weer probeert te lopen..
S ’avonds met de dochter van het hotel gekookt. Tijdens het koken merk ik weer op hoe anders deze cultuur wel niet is dan de Nederlandse cultuur. Het meisje is vegetarisch, maar als je hier iets niet lust in Nepal, dan denken de mensen hier dat je behekst bent. Als je iets niet lust, moet je daarom naar de priester die allemaal fratsen uithaalt en dingen in bijvoorbeeld het vlees stopt, zodat je het vervolgens wel zult lusten en eten.
Bizar toch, dat als je gewoon iets niet lust je meteen behekst moet zijn?!
Ook vertelt ze nogmaals hoe streng het caste systeem hier is. Je kan echt niet met een lagere caste trouwen of je zult moeten vluchten met je partner. En uithuwelijken wordt hier nog steeds veel gedaan.

De volgende dagen heb ik vrij en ga ik Pokhara maar eens even verkennen. Op de fiets naar Devil Falls, wat een waterval moet voorstellen, maar ik zie nog net een straaltje water van de berg rollen en dan houd het ook wel op. Ook het Tibetaanse vluchtelingenkamp bezocht. Er zijn in totaal 3 Tibetaanse vluchtelingenkampen rondom Pokhara. Ze verdienen hun geld met vooral kleden en tapijten weven. Middags wat poolen met locals, waarbij ze me ook uitzichtpunten laten zien die ik anders nooit zelf had gevonden en wat een prachtig uitzicht over Pokhara en het meer geeft!
Ook een ochtend mee geweest naar een Nepaleese school, waar de dochter van de eigenaar lesgeeft. Zo leuk om te zien! Ze beginnen ochtends met een soort gymnastiek aangevoerd door het schoolhoofd en vervolgens zitten ze het Nepalese volkslied. Alles in een rechte rij en jongens in 1 rij en meisjes in 1 rij.
Ook elke ochtend nu de Himalaya gezien! De sneeuwtoppen steken uit boven de andere bergen! Super vet!

Vrijdags komt Marisa aan in Pokhara. We kletsen bij en het is wel erg fijn om weer even tegen iemand in het Nederlands je hart te kunnen luchten haha.
We hebben het weekend alleen maar lekker gechillt, gezwommen, cocktails gedronken en zijn lekker uiteten geweest.
Echt een vakantie gevoel!!

Aankomende week de eerste pilot interviews afleggen. Ben benieuwd! Het tempo ligt hier namelijk 3 keer zo laag dan in Nederland, dus het is wel moeilijk om in te komen. Ook als je datagegevens wil hebben kan een organisatie dat niet mailen, maar moet ik met m’n co-investigator daar eerst heen op de motor ( wat wel leuke ritjes zijn haha) om de data op te halen. En zo zijn er wel meer dingen die het tempo nou niet echt bevorderen.
Maar ja, lekker een beetje relaxen en alleen maar een vakantiegevoel vind ik ook he-le-maal niet erg!;)